Çiçekli Şiirlerin Kadın Şairi: Didem Madak
Yeni yılın ilk ayında sizlere çoğumuzun tanıdığı, belki de kendine yakın hissettiği, şiirleri anne kokan, çok sevdiğim bir Türk kadın şairimizden bahsedeceğim. Kendisinin bu zorlu hayatını okuduğumda derinden etkilendim ve bu değerli şairimizi sizin de yakından tanımanızı istedim. Keyifli okumalar..
Dilerseniz bahsetmeye başlayalım;
İzmir’de 8 Nisan 1970 yılında doğmuştur. Zorlu bir çocukluk dönemi yaşamıştır. Didem Madak her şiirini yaşadığı anılardan yazmıştır. Küçük yaşta annesini beyin kanseri nedeniyle kaybetmesi onu çok derinden sarsmıştır ve bu acı onu şiire yöneltmiştir. Annesini kaybetmesinin ardından şu dizeleri yazmıştır;
“Sen bir çocuk romanı annesi ol isterdim.
Ölü mısır tarlaları hışırdıyordu
Ve kalbimde çıngıraklı yılan sürüleri
Diye başlayan bir çocuk romanında.”
İlk başta Ege Üniversitesi Biyoloji Bölümünü kazanmış fakat maddi sıkıntılardan dolayı bırakmak zorunda kalmıştır. Daha sonra tekrardan girip Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesini kazanmıştır ama onu da bırakmak zorunda kalmıştır. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesine uzun bir aradan sonra devam eden Didem Madak’ın ilk şiirleri ‘’Sonbahar’’ ve ‘’Ludingirra’’ dergilerinde yayımlanmıştır. “Grapon kağıtları” adlı ilk kitabı, İnkilap Kitabevi şiir ödülünü almıştır. ‘’Çiçekli Şiirler Yazmak İstiyorum Bayım” adlı şiiri, New European Poets antolojisinde yayınlanarak Türkiye’yi temsil etmiştir. Daha sonraki yıllarda “Ah’lar Ağacı” ve “Pulbiber Mahallesi” olmak üzere iki şiir kitabı daha yayımlanmıştır. Son olarak Varlık Dergisinde yaptığı bir söyleşide ‘’Yaşlanmak benim için bir ütopya gibi.’’ diyen şairimiz tıpkı annesi gibi henüz 41 yaşındayken kanserden hayatını kaybetmiştir.
Didem Madak’ın çok sevdiğim dizelerini sizlerle paylaşacağım;
Ah’lar Ağacı
“Kaybolmak istemiştim bir zamanlar
Kapının arkasında yokum demiştim
Ve divanın altında da.
Bulamazsınız ki artık beni,
Hayatın ortasında.”
“Bir zamanlar meydan okumak isterdim.
Kaç meydanını okudum da bu hayatın.
Yalnızca iki harfini öğrendim:
A
H!”
“Gecenin bir yarısı oturup ağlıyorum bir çocuk parkında
Ulumak gibi ağlıyorum
Köpekler koşuyor sağımda solumda
Tanrım!”
Grapon Kağıtları
“Güneşi özledim, sonra seni
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım.”
“Hayatımın üstünde imkansız kuşlar uçuyor.”
“Sonra gittin. Çocuk oldum bir daha, ağladım.”
Pulbiber Mahallesi
“Ne zaman gizlemeye niyetlensem kendimi itirafın dibine vuruyordum.”
“Şimdi fotoğraf çekilsek gözlerimiz bulutlu çıkar.”
“İyi bir şeyler olsun artık hayatımızda.”
