Güneşe Alerjisi Olan Bir Aşk – Semih ERTÜRK

GÜNEŞE ALERJİSİ OLAN BİR AŞK

Günler geçer
Temmuz tam bu işe göredir
Aşkın aşkla çarpımında
Nedense bir kadını sevmeye hep boynundan başlanır
Sevgim acıyor
Kimi sevsem(!)
Kim beni sevse(?)
Örneğin çiçekti her şeyin ilk yarısı
Yani herkesin aşk aşk dediği buysa
Senin bardağına koyduğum şu su var ya
Rengi artık başka
Ayağa kaldırdığı duygular gibi
Üzgün ceketli
Bir başıma
Üstelik bir yaz günü
Bu dünyada tek başıma
Biliyor musun
Aşk şiiri yazmaktan da bıktım
Bir sarsılma saçma sapan nedir bu
Kendi sonumu iyi görmediğimden olsa gerek

Rüzgârgülleri mi ektin kokuyor
Bir yaz günü ölüm yine beni düşünüyor
Nerede nasıl kaç yaşındayım biliyor
Sen hariç

Ben bu şiirin sonunu biliyormuş gibiyim
Bir kıyı ikindisi beslerliği

terle başbaşa iri iri sevmelerden

ellerini verdin
Ağzını da ver bir daha
İncelmiş bir mer
ağmam bir doğum gibi zor
En olumsuz şeyleri en güzel ezberlerken ellerim korkarım sakardır durmaz
Hiçbir şeye yoramam ama yine seni severim
Kalayım kalayım diyorum olmuyor
kan kadınım rüzgârdan atlarınla
Önünde sonunda kararıyor
bak bu şarkısı beyaz sınanıyor
kovulmuş bir peri ödüyorken yüreğimi neler başlar gibi
Senden aldım kendimden
Şuramda bir şeyler var haykırmadan anlatamam
asyayla amerika gibi iki kıyıda
Seni sevmek Kız Kulesi gibi bir his
Öyle işte
Simit atılmayı bekleyen martı misali bir heyecan
Beşiktaş gibi
Seni sevmek aşkların en güzeli
Seni sevmek Allah’a inanmanın delili
Seni sevmek öyle işte n’aparsın
Kız Kulesi aynı sen
gece bile bir başka olur