Saklı Kutular Ardındaki Sevgi

Saklı Kutular Ardındaki Sevgi

İnsan denen varlık kendini her konuda besleme kabiliyetine sahiptir. Sevgi, aşk, bilgi, kültür. Her ne kadar kendini beslese de ister istemez diğer insanlara da yansıtır bu özelliklerini. Bir ışık gibi parlar adeta kalabalıkların içinde, gözünüzü alacak güçte bir ışık gibi.

Bu ışık bazen diğer insanların yollarını aydınlatır. Işığı saçan kişinin seçimine kalmıştır, onu yaymak ya da saklamak. Günümüzde ise her bir birey, o ışığı kapalı kutular içinde muhafaza etmeye çalışırlar, bir sır gibi korkarlar birisi bulduğunda ortaya çıkarır diye. Diğerlerine belli etmek istemezler sevgilerini, aşklarını, bilgilerini. Neden bu kara kutular ardında tutulur sevgi?

Karşıdaki kişiyi sevginizle şımartmamak için mi, yoksa bilginizden yararlanamaması için mi? Çok yaygın bir düşünce yapısı olan sevgiyle şımartmak. Bir insan şımaracaksa eğer, en azından sevgiyle şımarsın. Ruhu, bedeni, düşünceleri sevgiyle harmanlansın. İçini sevgiyle o kadar çok doyursun ki dışarıya vursun o sevgi, belki de diğer insanlara sevmenin ne kadar da ihtişamlı olduğunu gösterir.

Çevremizdeki çoğu insana baktığımız zaman ise, sevgilerini başkalarına belli ettikleri zaman, karşı tarafından onlardan uzaklaşacağını, onları bırakıp gideceklerini düşünürler. Sevgi görünce bırakıp giden insan var mıdır? Elbette ki vardır sevgi düşmanları, ama onlar çok önceden gitmesi gereken kişiliklerdir. Sevgiyi hayatında istemeyen bir insanı, hayatınızda barındırmak için bir sebebiniz var mı gerçekten? Bu tür insanlar, çevrenizden dağıldıktan sonra kalanlara sevginizi göstermekten çekinmeyin. Sevgisizlikle harmanlanan ilişkilere sahip olmak yerine, sevgiyle bütünleşmiş arkadaşlıklarınız olsun.

İlişki içinde olduğunuz kişiyle birlikte öğrenin sevmeyi. Nasıl sevileceğinizi gösterin ona, izin de verin ki onlar da size göstersinler. Beraber keşfedin aşkı, sevmeyi; öğrenin bir insanın sevgiye olan ihtiyacını. Bütünleşin, bir puzzle parçaları gibi, ortaya çıkardığınız bütün bir resim olmaz belki de. Sizinki de bir resim olmasın; bir sevgi bütünü olsun, insanları birleştiren, koparmayan, bir arada tutan bir bütün.

Bu bütünden kaçmak için içinizdeki parlayan o ışıkları hapsetmeyin, bırakın onlar bulsun doğru yolu aydınlatmak için. Buldukların da ise hiç söndürmeyin onları, sevginizle daha da arttırın parlaklarını hem kendi yolunuzu hem de diğer insanların yollarını aydınlatsın. Konfüçyüs’ün de dediği gibi “İnsanları geçimsiz yapan sevgisizliktir. Birbirine düşman eden iletişimsizliktir. Güzellikten yana ne varsa yok eden, herkesin birbirinden esirgediği ilgisizliktir.”.